W artykule przedstawiono nowe podejście do wyznaczania dopuszczalnego zarysu pojazdu, biorąc za podstawę zarys odniesienia „ kinematycznej skrajni budowli”. Od tego zarysu odejmuje się sumaryczne zwężenia wewnętrzne oraz zewnętrzne, które zależą od parametrów geometrycznych pojazdu oraz infrastruktury i otrzymuje się dopuszczalny zarys pojazdu. Zaletą nowego podejścia jest uwzględnienie wszystkich czynników, wpływających na efektywny zarys pojazdu oraz możliwość wyznaczenia udziału poszczególnych parametrów na wielkość zwężeń. Artykuł przedstawia problematykę skrajni kinematycznej oraz skrajni budowli w aspekcie nowoczesnych wymagań rynkowych, stawianych pojazdom szynowym. Konstruktorzy pojazdów szynowych muszą coraz częściej konstruować pojazdy o większej szerokości niż dotychczas. Szukanie „rezerw” w samych zwężeniach pojazdu nie jest już wystarczające i konieczne jest poznanie wszystkich czynników mających wpływ na przemieszczenie poprzeczne pojazdu. Wskutek tego ostatecznym zarysem, który umożliwia bezpieczną jazdę pojazdu jest wspólny zarys odniesienia dla skrajni pojazdu i budowli.