Jednym z niekorzystnych czynników wpływających na pogorszenie środowiska (szczególnie akustycznego), w którym przebywają ludzie, jest hałas generowany przez pojazdy mechaniczne. Zjawiska wibroakustyczne emitowane w szczególności przez układy hamulcowe uznawane są jako wysoce niepożądane. Problem drgań w hamulcach zarówno pojazdów kolejowych i samochodowych dostrzeżony został już w latach 30- tych XX wieku [10]. Na początku badacze zwrócili uwagę, że drgania i hałas generowany przez hamulec wynikają z charakterystyki ciernej pary trybologicznej, uzależniając pojawienie się tego efektu od faktu, że współczynnik tarcia zmienia swoją wartość z prędkością obrotową. Twierdzono również, że współczynnik tarcia statycznego jest większy od tarcia kinetycznego. Konsekwencją drgań układu hamulcowego w połączeniu z propagacją dźwięku jest niestabilna praca układu hamulcowego objawiająca się zmiennym przebiegiem chwilowego współczynnika tarcia. Opisane zagadnienia są wynikiem badań prowadzonych w ramach projektu finansowanego ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (Program LIDER V, umowa Nr LIDER/022/359/L- 5/13/NCBR/2014).